Een burn-out, kom je er ooit echt vanaf?

[vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern”][vc_column][vc_column_text]De burn-out, we kennen hem tegenwoordig allemaal. Als je er zelf niet één hebt (gehad), heeft het wel iemand in je omgeving geraakt. Een burn-out is heel vervelend, maar ook heel leerzaam. Maar kom je ooit echt van je burn-out af?

Het was maart 2013. Ik werkte voor drie werkgevers en deed een deeltijd HBO studie. Ik werd wakker op die bewuste dag in maart en ik kon ineens helemaal niets meer. Ik strompelde van mijn bed naar de bank, om daar vervolgens een paar uur van te moeten bijkomen. Het kostte mij al te veel energie om eten te pakken, laat staan om iets te koken.

Breakdown. Burn-out. Bore out. Ziek?

Na verschillende onderzoeken bij de huisarts, in het ziekenhuis en gesprekken met een GGZ arts kwam de diagnose; ik had een burn-out.

De daarop volgende maanden stonden volledig in het teken van herstel. Artsen, bedrijfsartsen, alternatieve artsen, reïntegratie (werk en studie), assertiviteitstrainingen, yogacursussen en meer…

Twee keer een burn-out in je leven?

Een jaar later, nog in herstel, hadden een studiegenoot/vriendin (ook burn-out) en ik een fijn gesprek met een docent op de opleiding Communicatie. Zij had gedurende haar loopbaan twee keer een burn-out gehad. ‘Maar HOE DAN?’, dachten wij. ‘Je leert hier zoveel van. Je laat het toch niet nog een keer gebeuren?’. In de metro naar huis hadden we het erover hoe vervelend we het voor haar vonden. ‘Dat gaat ons echt niet overkomen hoor! Eén keer is genoeg’.

Vijf jaar later, inmiddels goed hersteld, begrijp ik het wel, die dubbele burn-out. Ook ik moet nog oppassen. De aard van een beestje verandert namelijk niet.

Ja, je kan twee keer een burn-out krijgen in je leven.

Wat ik nu ga zeggen klinkt misschien wat negatief, maar een burn-out kan je nog jaren achtervolgen, misschien wel je hele leven. Wat je moet beseffen is, dat als je een burn-out hebt gehad, je nooit meer terug kan naar het oude. Een burn-out (verwar dit niet met overspannen zijn) is het resultaat van jarenlange uitputting, jarenlang over je grenzen gaan. Als je na je herstel weer precies gaat doen wat je daarvoor deed, verwacht dan ook precies hetzelfde resultaat.

“If you do what you always did, you get what you always got”. 

Ergens moet je dus iets veranderen. Werk, sociaal leven, hobby’s, relaties.

Ik realiseer me pas een paar jaar dat de aard van het beestje niet verandert. Soms moet ik gewoon oppassen dat ik niet ‘terugval in die burn-out’.

Hier komt een voorbeeld… (als je trouwens minder tijd en energie wilt steken in koken en boodschappen doen maar wel gezond wil blijven eten, is dit een aanrader:)

Help, ik ben overgevoelig

In de periode van mijn burn-out en de daarop volgende ADD-diagnose kwam ik erachter dat ik super gevoelig ben. ‘Gevoelig voor wat?’, denk je nu misschien. Nou… Gevoelig voor ALLES! Eten, drinken, geluiden, geuren, sfeer, emoties van anderen, crème, deodorant, de stand van de maan. Ik ben een soort spons. Alles komt binnen, en dan tien keer zo hard dan bij de meeste andere mensen.

Dat dit écht zo is, heb ik ervaren toen ik ADD-medicatie ging gebruiken en die overgevoeligheid ineens weg was. Ik begreep ineens hoe bizar en achtelijk het was, die overgevoeligheid. Ik begreep waarom anderen mij niet begrepen. Er kwam zelfs een punt waarop ik mezelf ging veroordelen vanwege mijn overgevoeligheid.

Een tijdje terug ging met de trein naar Utrecht voor een baristatraining. Hmm.. Treinen en koffie… 

Vorige maand heb ik een barista training gevolgd in Utrecht. Voor degenen die niet weten wat een barista is, dit is iemand die over veel kennis van koffie beschikt, soms koffiekunstenaar genoemd. Dit woord bevalt me wel. Ik word koffiekunstenaar. 🙂

Maar dat even terzijde…

De eerste cursusdag was op een dinsdag. Ik had een druk weekend gehad, en een drukke maandag. Een treinreis in de spits is voor mij altijd een risicovolle aangelegenheid. Als ik niet oppas, put ik mezelf uit door te lang naar mijn telefoon te staren. Telefoondrang, in combinatie met alle prikkels in de trein – mensen, geuren, gesprekken, chaos, chagrijnige gezichten, de stress van anderen -, zijn een aanslag op mijn energie, als ik me niet wapen.

Herkenbaar?

Ook kan ik mezelf helemaal uitputten door overenthousiasme.

Ik had zoveel zin in de baristatraining. Ik stond te stuiteren van de energie. Energie is goed, stuiteren wat minder. Stuiteren betekent in mijn geval uitputten. Hoge hartslag, hoog ademen, vergeten te ademen, niet goed ademen. Dat soort dingen…

Espresso, stuiterbal, uitputting

Aangekomen bij de koffieschool in Utrecht werd mij natuurlijk meteen het perfecte kopje koffie geserveerd. Koffie is, paradoxaal genoeg, niet zo geschikt voor mensen zoals ik (ex-burn-out, ADD en overgevoelig). Maar goed, ik wil graag koffiekunstenaar worden. Daarnaast vind ik koffie gewoon te lekker om te laten staan.

Ik genoot van het perfecte kopje koffie, en langzaam drupten de andere cursisten binnen. We waren gezellig aan het kletsen over koffie, reizen, Nieuw Zeeland, bloggen, opleidingen en ambities, toen de cafeïne insloeg. Hij sloeg in als een bom.

Dus we hebben hier (even samengevat): een treinreis vol prikkels, een nieuwe situatie, overenthousiasme, nieuwe mensen en een dosis cafeïne. Dit was het ultieme recept voor… DISASTER.

Mensen die wat minder gevoelig zijn klinkt dit misschien heel vreemd in de oren. Ik kan me er alles bij voorstellen (dankzij Ritalin).

Anyway, ik stond te stuiteren. Ik had mezelf in twee uur reistijd en koffietijd, volledig uitgeput. Het was 08.45. De training, die tot 18.00 zou duren, moest nog beginnen.

Vertellen over je burn-out? Meestal makkelijk, soms ineens weer moeilijk…

Over het algemeen ben ik heel open over mijn burn-out. Ik vind niet dat het iets is om je voor te schamen. Bovendien is het nou eenmaal gebeurd. Thank god, ik had het niet willen missen. Daarnaast heeft iedereen zo zijn struggles. De één weet het net iets beter te verbergen dan de ander, maar ik merk dat als je open bent over dit soort zaken, anderen zich ook openstellen. Tien punten voor oprechte communicatie.

De cursusdag begon, en we deden een voorstelrondje. Naam, leeftijd, loopbaan, leven en waarom volgen we deze training? Vol enthousiasme begon ik te vertellen, maar toen ik bij het hoofdstuk ’26 jaar en burnout’ uitkwam, merkte ik dat ik dichtklapte. Het ramp-recept (koffie, trein, prikkels, enz.) had ervoor gezorgd dat mijn lichaam en geest even helemaal van slag waren. Ik kon me niet meer concentreren, ik kon niet meer uit mijn woorden komen en ik wilde het liefste onder de tafel kruipen. ‘Misschien wil je even een sprongetje maken naar de toekomst’, zei de trainer. Ok. Gênant. Ik maakte mijn praatje af.

De rest van de dag…

Ik heb de dag overleefd. Sterker nog, ik heb genoten. Het was fantastisch, gezellig, intensief en super leerzaam. Wat een heerlijke, afwisselende groep, enthousiaste docent en te interessante informatie. Een dikke 10 voor De Koffieschool.

Ergens na 18.00 zat ik weer in de overvolle trein naar huis. Dezelfde trein met dezelfde honderden chagrijnige, overspannen gezichten, waarvan helaas een enkeling ook hard op weg is richting een burn-out, als ik het goed inschat.

Eenmaal thuisgekomen, ergens na 20.00, had ik nog net wat energie om eten te maken. Een boek lezen in bed lukte niet meer, moe maar voldaan viel ik in slaap.

De rest van de week…

Deze dag heeft mijn hele week beïnvloed. Ik had minder energie, ging daardoor meer koffie drinken, deze koffie putte me weer uit, en het cirkeltje was rond.

Koffie. Zucht.

Nee hoor, het kwam niet alleen door de koffie. Koffie rules (zegt de koffiekunstenaar to-be).

The point is: ik was even afgeweken van mijn juiste pad, door naar mijn telefoon te staren i.p.v. te mediteren in de trein, of een boek te lezen met oordopjes in. Ik had teveel koffie gedronken en de dagen ervoor teveel gedaan.

De burn out kwam weer even om de hoek gluren. ‘Joehoe, pas je op?’, zei hij.

Lieve burnout, waarom kom je toch steeds weer even om de hoek kijken?

‘Laat me nou toch met rust!’, denk ik wel eens. Soms ben ik het wel eens zat om continu op mijn energie te moeten letten. Balans is key, hoor je toch wel eens? Nou balans gaat ook wel eens irriteren. Altijd maar in balans willen zijn is soms heel vervelend. ‘Laat me gewoon ff lekker leven, zoals anderen’, denk ik soms. ‘Sure, net alsof anderen geen struggles hebben’, denk ik dan meteen.

Een ‘échte’ burn-out zou me niet snel meer gebeuren, omdat ik de signalen nu herken. Bovendien doe ik veel yoga en meditatie. Keeps me on the right track, zullen we maar zeggen. Maar damn, wat moet ik af en toe oppassen. En wat ben ik dat soms zat (nu moet ik hier wel bij vermelden dat mijn ADD, en de keuze om geen medicatie te gebruiken, hier waarschijnlijk ook een rol bij speelt).

Waarom wilde ik dit vertellen en kan je twee keer een burn-out krijgen?

Misschien heb je nu een burn-out, ben je overspannen, bang dat je een burn-out krijgt of heb je een burn-out gehad. Wat ik denk dat het allerbelangrijkste is, is dat je moet beseffen dat je leven verandert. Een burn-out betekent niet even lekker uitrusten en je kan er weer vol tegenaan. Je moet radicaal iets veranderen in je leven, wil je dat het niet nog een keer gebeurt.

Kan je twee keer een burn-out krijgen? Ja, dat kan. Ik ken zelfs verhalen van mensen die erin zijn blijven hangen. Al jaren.

Heb, had, of krijg je een burn-out? Verander je leven. Radicaal. Neem de tijd om écht na te denken over wat je wil, hoe je gezonder/blijer/gelukkiger kan leven.

Ga op zoek naar balans. Iedere dag.

Nog even een herhaling:

“If you do what you always did, you get what you always got”. 

Snap je? 🙂

Mijn burn-out was een kadootje. Een kadootje dat goed zat ingepakt, maar echt, een kadootje.  Natuurlijk heb ik af en toe een dip, dat hoort bij het leven, maar over het algemeen ben ik iedere dag blij. Als ik nog geen burn-out had gehad, was ik echt niet zo blij geweest. Dan was ik nog volop bezig geweest met presteren, pleasen, piekeren, wakker liggen, enz..

So take your burn-out by the balls, grijp je kans, doe er wat mee en word (weer) blij.

Kan je je met mijn verhaal identificeren, of juist helemaal niet? Heb je vragen, of wil je jouw verhaal delen? Ik nodig je graag uit om een reactie te plaatsen onder dit bericht. 

Liefs. x[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern” css=”.vc_custom_1532779961454{margin-top: 30px !important;margin-bottom: 30px !important;}” z_index=””][vc_column][social_share_list][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern”][vc_column][latest_post type=”boxes” number_of_colums=”2″ number_of_rows=”1″ order_by=”date” order=”ASC” display_category=”1″][/vc_column][/vc_row]